Postimpresjonizm nie jest kierunkiem artystycznym. Terminu tego używa się, aby określić bardzo różnorodne zjawiska, które występowały głównie w malarstwie francuskim od 1886 do 1905 roku. Pierwsza data została wyznaczona przez ostatnią wystawę impresjonistów, końcowa data związana jest z pojawieniem się fowizmu. Postimpresjonizm obejmował wiele kierunków. Reprezentowali go między innymi: Paul Signac (neoimprsjonizm), Henri Toulouse-Lautrec (protoekspresjonizm), Paul Cézanne i twórczość Paula Gauguina.
Początki
Postimpresjoniści stali w opozycji do realizmu, impresjonizmowi (choć ich początkowe intencje były inne) i konwencjonalnemu malarstwu akademickiemu. Impresjoniści poszukiwali nowych rozwiązań, bardzo szybko w swoich dziełach przeciwstawili się impresjonizmowi. Poczucie niedosytu ludzkich przeżyć i elementów emocjonalnych stało się jednym z powodów odejścia od impresjonizmu. Refleksyjno-symboliczna twórczość Paula Gauguina oraz ekspresyjne malarstwo Vincenta van Gogha zniwelowało to niespełnienie. Postimpresjoniści zaproponowali zmiany, które polegały między innymi na tym, że zostało przywrócone znacznie bryły i linii i rezygnacji z tradycyjnej perspektywy.
Twórczość Paula Gauguina
Paul Gauguin uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli postimpresjonizmu. Gauguin żył w latach 1848 – 1903. Jest uważany za symbolistę. Do malowania zachęcił go kolega z pracy. Jego pierwsze dzieła miały akademicki charakter. Szybko jednak rozjaśnił swoją paletę i zwrócił się w stronę impresjonizmu. W 1883 roku porzucił dobrze płatną pracę maklera w banku i całkowicie poświęcił się malarstwu. W roku 1887 Gauguin odchodzi od impresjonizmu po odbytej podróży na Martynikę. Malarstwo Gauguina było pełne subtelnych symboli. W 1895 roku Gauguin wyjeżdża na zawsze z Francji; wybiera najpierw wyspę Tahiti, a później Markizy. Maluje głównie młode polinezyjskie kobiety na tle pejzażu. Jednym z jego najsłynniejszych dzieł jest namalowany w 1883 roku obraz „Kobieta trzymająca owoc”.
Be the first to reply